Zo, de eerste nacht aan onze mooring in Suriname hebben we heerlijk geslapen, geen golfen, geen gepiep en gekraak, dat is ook wel weer eens fijn. ’s-Morgens gaan we ons eerst even aanmelden bij Netty en Jelle, de beheerders van Domburg Yachting. We kunnen van alles aan hun vragen, zoals waar je het beste een auto kunt huren en wat er zoal te doen is in Suriname.
We huren voor de volgende dag een auto want je moet je eerst gaan inklaren in Paramaribo. Wij hebben er voor gekozen een auto met chauffeur te nemen omdat je op drie verschillende plaatsen moet inklaren en bij een bank moet gaan betalen. Onze chauffeur maakt dit ritje niet voor de eerste keer en weet dus precies waar wij moeten zijn en helpt ons tevens met het inklaren. 
De volgende dag staat hij om half negen al klaar, hij heeft een grote bus bij zich omdat er even geen andere auto beschikbaar was. Wij vinden het prima zo. We hoeven in ieder geval niet zelf te rijden, wat toch ook zo zijn voordelen heeft. Je ziet zo onderweg veel meer van de omgeving. Daarbij komt dat ze in Suriname links rijden, iets wat wij niet echt gewend zijn. Ook de staat van de weg is belabberd, door gebrek aan geld wordt er haast geen onderhoud gepleegd met als gevolg dat de weg vol zit met kuilen en hobbels. En dan die drukte in Paramaribo, hoe zal ik dat beschrijven. Paramaribo zit vol met auto’s, vrachtauto’s, busjes en brommers. Er wordt chaotisch gereden en de stad zelf heeft veel eenrichtingsverkeer. Wat ook jammer is, is de slechte onderhoudsstaat van de gebouwen, een pot verf zou hier wonderen doen. Overal zie je leeg staande, soms op instorten staande gebouwen met daarnaast soms zeer luxe en nieuwe bebouwing. Jammer dat ze hier niks aan doen, er gaan zo veel historische huizen verloren, maar ja, zij hebben geen geld om dat de doen. Diep triest, zonde van het mooie Suriname. Zo lang die Bouterse aan de macht is, zal het niet beter worden.
Maar na alle drie de instanties te hebben doorlopen, gaan wij nog even boodschappen doen en dan weer terug naar Domburg. En dit alles voor maar achttien euro, zeg nou zelf, wij kun wel een auto voor huren maar niet met een chauffeur, blij dat wij dat zo geregeld hebben. Terug in Domburg gaan wij het resort is beter bekijken. Het ziet er leuk uit, ze hebben zelfs een zwembad, wel niet zo groot maar toch lekker om even af te koelen, er zijn toiletten, douches en zelfs wasmachine Het ziet er allemaal leuk uit. Er zitten rond vijf uur in het restaurant allemaal booties, gezellig even met z’n allen bijkletsen over de overtocht of de opgedane indrukken. Wij besluiten gelijk maar hier een hapje te blijven eten. Ze hebben hier frietjes, croquetten, frikadellen, bitterballen, wat een genot zeg.
Wij genieten ervan. Moe en voldaan gaan wij naar de Ikinoo toe, nog een wijntje en dan lekker slapen. De eerste dagen krijg je zoveel indrukken en dat is best wel vermoeiend. De volgende dag gaan wij met Diederik en Nicolle van de Zwerver op pad naar Paramaribo. Zij moeten boodschappen doen en wij willen graag een telefoonkaartje kopen zodat we weer kunnen internetten. We gaan bij fort Amsterdam heerlijk koffie drinken, echt gezellig. We krijgen nog een stortbui over ons heen, maar gelukkig van korte duur. Aan het einde van de dag hebben wij boodschappen gedaan want we hebben nu toch de auto, dus even goed inslaan zodat wij voorlopig weer vooruit kunnen. Aangekomen bij het resort, gaan wij met z’n alle nog wat eten en drinken, zodat we niet meer behoeven te koken. Uit eten gaan is hier niet duur, dus zelf koken doe je niet zo gauw meer. Je bent duurder uit als je alles zelf moet kopen, en daarbij kan je in de winkels niet alles krijgen. De volgende dag komen er weer mensen aan die wij kennen. Het is altijd weer leuk om te horen hoe de oversteek is gegaan. Bij iedereen is het net even ietsje anders gegaan, grappig om te horen. Op dit moment is het in Suriname het kleine regenseizoen, nou laat het kleine er maar af. Af en toe denk je wel eens, houd het nooit meer op, we weten nu wel weer wat regen is ha, ha. Maar er wordt door de mensen gezegd dat het na de feestdagen afneemt, nou daar geloven wij dan maar in. En dan is het bijna kerst en dat is bij iedereen, denk ik, toch wel een beetje hetzelfde, lekker eten en drinken en gezellig bij elkaar zijn.
De boot hebben we wel een beetje met kerstspulletjes versierd. Maar het is toch niet zoals thuis. Ik mis toch de kinderen om ons heen en de kerstboom met zijn lichtjes. Maar het is niet anders en tenslotte hebben wij hier zelf voor gekozen, dus niet zeuren Sonja. Op kerstavond is er een gezamenlijk 3-gangen diner in het restaurant van het resort, reuze gezellig zo met z’n allen. Ook hebben we een paar dagen later met alle aanwezige Hollandse boten een BBQ georganiseerd. Enkele boten hadden vlees en andere benodigde zaken ingekocht. De drank en het ijsje na afloop werd betrokken uit het restaurant. De kosten werden gedeeld. Iedereen die een barbecue had nam deze mee. Zo stonden we met 3 Cobbs op een grote tafel alle gerechten te barbecueën. Het was een gezellige avond met iedereen. De kinderen vermaakte zich ook prima in het zwembad, dus die waren niet lastig. Moe en voldaan gingen we naar ons bedje toe. Ik vraag nog aan Hans, kan je nog wel roeien, natuurlijk kan hij dat. Het is iedere keer weer mooi als je avonds naar je bootje vaart. De rust, die sterren en af een toe het geluid van de brulapen. Zo is het ‘s-morgens ook zo lekker rustig aan boord. Ik vind dit eigenlijk het mooiste moment van de dag, even tijd voor je zelf met een kopje koffie, heerlijk.
